Προσκεκλημένοι ομιλητές ήταν:
Άγγελος Συρίγος | Υφυπουργός Παιδείας & Θρησκευμάτων,
Αλέξανδρος Μαλλιάς | Πρέσβης επί τιμή
Κώστας Υφαντής Kostas Ifantis | Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων
Συντονισμός:
Αλεξία Κουλούρη Alexia Koulouri | Δημοσιογράφος
Στην τοποθέτηση του ο Άγγελος Συρίγος εξήγησε ότι στόχος της Τουρκίας είναι να υποχρεώσει την Ελλάδα να προσέλθει σε διάλογο εφ’ όλων των θεμάτων που η ίδια θέτει στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Σε αυτά περιλαμβάνεται και η κυριότητα επί νησιωτικών εδαφών που ανήκουν στην Ελλάδα. Η απάντηση σε αυτό είναι η πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής εδώ και 48 χρόνια: το μοναδικό ζήτημα που υφίσταται μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών, υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ σε Αιγαίο και πλέον και σε ανατολική Μεσόγειο. Επισημαίνοντας επίσης ότι τα θέματα της αποστρατικοποιήσεως έχουν ρητώς εξαιρεθεί δικαστικής επιλύσεως με δύο δηλώσεις της Ελλάδας το 1994 και το 2015, τόνισε, ότι ως προς τα θέματα κυριαρχίας δεν υπάρχει ελληνική κυβέρνηση που θα μπορούσε να τα θέσει σε διάλογο ή δικαστική κρίση. Τέλος, ως προς την ρητορική Ερντογάν, ανέφερε ότι έχει γίνει πιο επιθετική λόγω των τουρκικών εκλογών, αλλά εντάσσεται απολύτως στη στρατηγική της Γαλάζιας Πατρίδας που έχουν αποδεχθεί και ακολουθούν όλα τα τουρκικά κόμματα.
Ο Αλέξανδρος Μαλλιάς έθεσε αρχικά το ερώτημα, ποιά θα ήταν η πολιτική και κοινωνική κατάσταση στην Ελλάδα αν τον Μάρτιο του 2020 είχε πέσει ο Έβρος. Η Τουρκία ήθελε να προκαλέσει κλονισμό και πολιτική κρίση στην Ελλάδα. Όμως, ο Έβρος άντεξε και το σχέδιο Ερντογάν απέτυχε. Ακολούθησε η κορύφωση της κρίσης στο Αιγαίο τον Ιούλιο-Αύγουστο 2020, ενώ τον Νοέμβριο 2019 είχε προηγηθεί η υπογραφή των δύο τουρκο-λιβυκών συμφώνων για ΑΟΖ και στρατιωτική συνεργασία τα οποία αποδοκιμάστηκαν μεν από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά αντιμετωπίστηκαν με ευμένεια από το Βερολίνο. Παρόλα αυτά, η σημερινή κυβέρνηση της Γερμανίας δείχνει να αναγνωρίζει το λάθος, αλλάζοντας στάση. Σε κάθε περίπτωση, η Τουρκική απειλή είναι στρατιωτική, άμεση και πραγματική. Επιδιώκει την βίαια, με πόλεμο αν απαιτηθεί, μεταβολή του εδαφικού καθεστώτος της Ελλάδος και μεταβολή των όρων της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιωτικά συμπλέγματα του Αιγαίου. Θυμίζοντας, τέλος, ότι ο Διχασμός προκάλεσε πριν εκατό χρόνια την καταστροφή του 1922, τόνισε, ότι η πολιτική συνεννόηση σήμερα θα ήταν βασικός πολλαπλασιαστής ισχύος, χωρίς αστερίσκους, ούτε στη πολιτική αποτροπή, ούτε στις αμυντικές δαπάνες.
Ο Κώστας Υφαντής ανέλυσε τη τρέχουσα συγκυρία με έμφαση στις εσωτερικές και περιφερειακές δυναμικές που επηρεάζουν την πολιτική της Άγκυρας. Αναφέρθηκε επίσης στο πρόβλημα του ατελούς εκδημοκρατισμού και στο γεγονός ότι το καθεστώς Ερντογάν αποκτά όλο και περισσότερα αυταρχικά χαρακτηριστικά, ενώ το στρατηγικό όραμα της Γαλάζιας Πατρίδας αποτελεί την πιο πρόσφατη και επικίνδυνη εκδοχή του τουρκικού αναθεωρητισμού. Σε αυτό το πλαίσιο, η Ελλάδα δεν έχει πολλές επιλογές από το να προωθεί μια ολοκληρωμένη στρατηγική διπλωματικής και αμυντικής αποτροπής. Μακροπρόθεσμα, όμως, αυτή η στρατηγική δεν είναι βιώσιμη. Η δημογραφική, οικονομική και στρατιωτική ανισορροπία θα εξελιχθεί μάλλον αρνητικά. Έτσι, τώρα που ο συσχετισμός ισχύος εξελίσσεται σχετικά ευνοϊκά σε κάποιους τομείς, όπως η αεροπορική ισχύς, η ελληνική εξωτερική πολιτική οφείλει να εξετάσει και να διαμορφώσει, στο βαθμό που είναι εφικτό, συνθήκες επαναπροσέγγισης με όρους αποδεκτούς.
Την συζήτηση συντόνισε η δημοσιογράφος Αλεξία Κουλούρη.